'Disko' Anna Dziewit - Meller

Tytuł:  Disko

Autor:  Anna Dziewit - Meller

Wydawnictwo: Wielka Litera

Stron: 287

„ O czym jest ta książka?” – pytali ci, którzy może nazwisko autorki skądś kojarzyli ( niestety pewnie dzięki mężowi, redaktorowi znanego pisma dla panów), ale nie mięli pojęcia jakiej tematyki dotknęła.

„ O pedofilu” – i tu, w 9 na 10 przypadków pojawiał się ogromny znak zapytania na twarzy połączony z szeroko otwartymi oczami i ustami.

Taka prawda. Bo książek o pedofilach się nie pisze, a już na pewno nie czyta. A jednak Anna Dziewit – Meller napisała. Jak dla mnie fantastycznie.

„Disko” to historia opisana z wielu perspektyw. Jest rzeczony pedofil – Paweł Kozioł, nauczyciel tańca w podstawówce.  12 – letnia Agnieszka, obiekt westchnień Kozioła. Ojciec Agnieszki, Marian Jojko, większą część swego żywota pijany, niespecjalnie potrafiący nawiązać kontakt z córką (chociaż ma chęci). Jest fanatycznie religijna dyrektorka szkoły, ogarnięta seksoholizmem nauczycielka angielskiego, za nadto 'kościółkowa" babcia Agnieszki. Każda z postaci ma jakąś cechę, szczególnie uwidocznioną.

Paweł Kozioł podejmuje pracę w szkole podstawowej jako nauczyciel tańca. Przekonana o doskonałym wyborze dyrektorka szkoły zaciera ręce, chce pokazać Księdzu (swoisty Ojciec Dyrektor) jak świetnie odnajduje się w tej roli. Dojrzewająca Agnieszka, jak każda dziewczynka w jej wieku marzy o miłości jak z filmu, najlepiej z tańcem połączonej. I tak oto pedofil Kozioł rozpoczyna zarzucanie sieci na swoją zdobycz...

Dzięki doskonałej kompozycji postaci oraz idealnie dopasowanemu językowi, książka absolutnie nie gorszy. Jest to literatura popularna, ale dotykająca trudnego, niewygodnego tematu. Warto się z nią zapoznać, bo nie tylko uczy, ale też bawi.

eMBe

"Pewnego dnia" Emily Giffin

Tytuł:  Pewnego dnia

Autor:  Emily Giffin

Wydawnictwo: Otwarte

Stron: 480

Na książkę „Pewnego dnia” oczekiwałam w napięciu. Głównie dlatego, że bardzo lubię wszystkie powieści Emily Giffin, a opinia publiczna wypowiadała się bardzo pozytywnie o najnowszym jej dziele.

Kirby, lekko zbuntowana uczennica ostatniej klasy liceum, która nie chce iść na studia, mimo niezaprzeczalnej inteligencji. Prze całe swoje dotychczasowe życie nie wiedząca nic o swojej biologicznej mamie poza tym, że oddała ją do adopcji 3 dni po urodzeniu.

Marianne, spełniona zawodowa producentka telewizyjna, mieszkająca w Nowym Jorku, związana z wpływowym mężczyzną z branży. Kobieta z sekretem o którym wie tylko jej matka. Mając 18 lat zaszła w ciążę, zataiwszy ten fakt przed ojcem dziecka oraz swoim własnym urodziła córkę i oddała ją do adopcji.

Historia rozpoczyna się w momencie kiedy Kirby Rose kończy 18 lat i postanawia odnaleźć swoją biologiczną matkę. Gdy po długiej podróży z St Louis do Nowego Jorku staje w drzwiach Marianne, dla obu jest to szansa na nowe życie.

Książka napisana jest z charakterystyczną dla Giffin lekkością. To historia opisana z dwóch perspektyw, która doskonale się czyta, poprawiając nastrój. Jest to literatura popularna, ale dzięki tej pogodzie ducha stanowi świetną alternatywę dla chłodu za oknem. Po raz kolejny autorka nie zawiodła mnie oraz, jak podejrzewam milionów swoich fanów.

eMBe

"50 twarzy Greya" E L James

Tytuł:  50 twarzy Greya

Autor:  E L James

Wydawnictwo: Sonia Draga

Stron: 606

„…książka potępiana i czytana na całym świecie” – to fragment radiowego spotu reklamującego „50 twarzy Greya” czytanej przez Małgorzatę Sochę. Gdy go usłyszałam, a pikanterii dodał fakt, że można jej posłuchać tylko w nocy pomyślałam ‘wow, to musi być coś’. Zaintrygowana zaczęłam czytać.

Z uwagi na fakt, iż jestem fanką Sagi Zmierzch znam doskonale wszystkie 4 części. I co się okazało? Że przez pierwsze 114 stron czekałam tylko kiedy Christian Grey, główny bohater, okaże się wampirem. Mnóstwo słów o jego oczach (tyle, że szarych), bardzo podobne do ‘zmierzchowych’ dialogi. Edward nieprzeciętnie bogaty, Christian również. Edward bardzo tajemniczy, Grey też.  Główne bohaterki czyli Bella Swan w Zmierzchu i Anastasia Steel w ’50 twarzach Greya’ też jakby tożsame. Podobnie naiwne ale i niewinne, zakochane po uszy i niedoświadczone, z podobną sytuacją rodzinną.

Ale… w okolicach wspomnianej już 114 strony coś zaczyna się dziać. Coś co zdecydowanie odróżnia tę historię od historii wampirów z Forks… Okazuje się, że idealny Christian Grey ma sadystyczne upodobania seksualne, a niewinna Ana musi stawić im czoła.

Pomijając podobieństwo do Zmierzchu, niezbyt wykwintne dialogi oraz delikatnie rzecz ujmując słabe tłumaczenie (kto w dzisiejszych czasach mówi: ‘o święty Barnabo’ co w wersji anglojęzycznej jest zwykłym ‘fuck’?) nie mogę oprzeć się pokusie napisania, że książka coś w sobie ma. Nie jest to literatura wysokich lotów, ba myślę, że nawet nie jest lotów średnich, ale przeczytanie jej polecam. Chociażby jako poradnik  dla urozmaicenia sobie życia seksualnego.

eMBe